سلام 

پس از مدت ها دوباره راهم به کوچه پس کوچه های از کربلا چه خبر خورد...

انگار خیلی بی توفیق شدم و انگار خیلیا که یک روز به این وبلاگ سر میزدن دیگه ازش نا امید شدن

راستی داره اربعین می یاد و خیل عشاق با پای پیاده به سمت کربلا در حرکتن و من...

ومن در گره دنیا و جا مانده از این صف آرایی زیبا اشک میریزم که باز جاماندم...

و باز جاماندم...

چند شب پیش خبری را شنیدم که شدیدا جا خوردم مادر شهیدی بعد از سی و یکسال به فرزند شهیدش رسید و آن هم شهیدی که ما شبی را تا صبح کنارش احیا گرفتیم و گریه کردیم.

راستی حتی کنار شهید صبوری فیلم مادرش را که از غربتش گریه می کرد نیز تماشا کردیم و با او گریه کردیم...

حال می خواهم بگم مادر شهید درست بود که ما تنها یک شب کنار فرزندت بودیم اما نگران نباش ما خوب مهمانداری کردیم، ما نیز با غربت فرزندت گریستیم و خودرا به خاک تنش تبرک کردیم...
خدا کند که شما و او از ما راضی باشید.

خدارا شکر که دعاهایمان مستجاب شد و مهمان ما فرزند شما بود، مارا هم دعا کنید...

بسم رب الحسین

محرم خودش پر از حرف است و حتی نیازی به توضیح ندارد من فقط خواستم بگم این محرم دیگران رو هم فراموش نکنید...

السلام علی شیب الخضیب

و سلام بر طفل شیر خواره حسین

و سلام بر فاطمه زهرا...
بنی، قتلوک، ضبحوک و من الماء منعوک...

چقدر دلم این روزا گرفته...

چقدر تا اسم کربلا و مکه میاد دلم پر میکشه...
چقدر دلم برا خیلی چیزا تنگ شده...
چرا بعضی چیزا انقدر زود تموم میشه...
چرا وقتی میخوای تا کسی پیشت باشه کسی پیشت نیست...
چرا خودم یادم میره که خدا همیشه هست...
چرا یادم میره که فکر کنم...
چراااااااااااا؟

چقدر دلم این روزا گرفته...

آه ه ه ه ه ه ...
شاید کسی این نوشته رو بخونه بگن دیوونست اما جدی دلم بدجور گرفته و برا اینکه کسی رو آزار ندم هنوز دارم می خندم...
خستم از این که آدمای دنیا حرفمو نمی فهمن و خستم از خودم که مدام خدا رو یادم میره...

خدا کمکم کن، بدجور درموندم، نذار پیش عشق آبروم بره...
نذار آبروم پیش اونایی که بهم تکیه کردن بره...

می دونم پیشت بی آبروام اما من بی تو که کسی رو جز تو ندارم...

زندگی بی تو سخت نیست بلکه نشدنیه...

دوست دارم 

لحظه ای سکوت کنید صدایی آرام به گوش می رسد...

صدای مردی که مظلومانه در حجره به یاد جد غریبش سینه بر خاک چسبانده و مادر را صدا می زند...
چه مادری؟!
 مادری پهلو شکسته...

و چه پسری؟!
پسری جگر سوخته، پسری جگر پاره پاره...

ای وای، ای وای بر گوشی که امشب صدای غریبانه امام غریبش را نشنود...
 و ای وای بر چشمی که صدای امامش را بشنود و نگرید...

سلام بر کبوترانی که بالهایشان سایه بدنه مبارک اماممان شد و سلام بر دستان کوچه، که آغوش باز کرده و تن بی جان اماممان را در آغوش کشید...
آقا سلام می کنم با روی سیاه و دل شکسته به شما و پدر عزیزتان...

السلام علیک یا علی بن موسی الرضا
السلام علیک یا محمد بن علی یا جواد الائمه

کم کم که بوی مناسک حج میاد دل و ذهن، یاد روز عرفه می افته...

روزی که انسان با خدا خلوت میکنه و حرفای دلشو - از پشمونیاش تا دعاهاش- به خدا میزنه
کنار اون یاد امامی می افتیم که مناجاتش سالهاست با این روز همراه دلهای ماست...

السلام علیک یا اباعبدالله...
دلم از الآن به خیمه ای پر میزنه که توش روضه عباس گوشنواز شده!!!

می دونم که مولا هم اونجاست...
آره مهدی زهرا اونجاست...

السلام علیک یا امام رضا یا امام غریب

دلتنگ توام یا امام رضا
میلادت مبارک
 جان و عمر و روحم فدای تو یا امام رضا

گاهی بخودت میای می بینی چقدر دوری...
چقدر از خودتو از خود بودنت دور شدی...

می بینی چقدر از خدایی بودن خدایی شدنت دور شدی...
می بینی خدا در حقت چه کرده و خودت حتی درست و حسابی شکر نکردی...

اونوقته که دلت تنگ میشه، دلت برا خودت و برا خدا تنگ میشه اماا بذار انتهای این حرفا بگم خدایا می دونم خوب شکرت نکردم، میدونم بنده خوبی برات نبودم اما میدونی پشیمونم، می دونی دوست دارم، می دونی عاشقتم، نذار میون این دنیا تنها بمونم...

امروز مطلبی رو می نویسم که مورد توجه خودم بوده:

مهمترین ویژگی های عالم آخرت عبارتنداز:

1- عالم آخرت ابدی و جاودانی است. در روایات مب خوانیم: (دنیا موقتی و آخرت ابدی است)، (هرچیز آخرت، جاودان و ماندگار است)، (همانا شما برای آخرت آفریده شده اید، نه برای دنیا؛ و برای ماندگاری آفریده شده اید، نه برای نابودی).

2- نظام عالم آخرت به گونه ای است که نعمت و رحمت خالص و بدون شائبه رنج و زحمت در آن تحقق می یابد تا کسانی که به اوج کمال انسانی رسیده اند و هیچ گونه آلودگی و انحرافی پیدا نکرده اند از چنین سعادتی برخوردار شوند و برخلاف نظام دنیا که چنین سعادت مطلقی برای انسان، ممکن نمی سازد، بلکه سعادت های دنیا نسبی و مشوب به سختی ها و رنجهاست.

ادامه دارد... 

کربلا یعنی عشق
یعنی تجلی عشق، تجلی عشق به معبود، به معشوق و آن هم چه معشوقی که خود سرچشمه عشق است...

کریلا محل امتحان و وادی شکست و پیروزی است...
کربلا وادی جانبازی است و محل بازگشت به سوی خدا...

حال باید کفت واقعا از کربلا چه خبر...؟!