سلام
کمی خسته ام ؛از زیادی گناهان و ایجاد حجاب
می نویسم
ولی شاید با بغضی بنویسم  که صدای هق هق آن ، در کوچه های انتظار آشنای توست
زمان در گذر است ...
چشمانم می لرزد
اشکهایم لغزان لغزان روانه است ...
سخت بی قرارم ...
دیشب خواب مسجدت را دیدم.دویدم و دستانت را گرفتم.یادم نیست چه چیزهایی گفتیم تنها یادم ماند که پرسیدی در جبران گناهان حاضری چه کار کنی؟تنها یک جمله از جوابم در خاطرم مانده است و آن اینکه از خجالت از گناهانم در پیشگاه خدا حاظرم زمین باز شود و من را ببلعد.
تو خندیدی و من باز تو را در بین جمعیت گم کردم.
و باز چشمان من گریان شده است .
آه از اینکه بگویم خسته ام از این گم کردن ها.بازگرد و بیا که باز دلم را سوزاندی و اگر به امید دیدن دوباره ات نبودم الان مرده ای بیش نبودم.
چقدر انسان فراموشکار است و به درستی او را انسان نامیده اند.نامی از ریشه نسیان و فراموشی.آنقدر گرم زندگی دنیا شده ایم که تنها گاهی به یاد خدا می افتیم.ای کاش برعکس بود و فقط گاهی به یاد دنیا می افتادیم.
من روی حرفم ایستاده ام تنها خدا اجازه بدهد.شاهرگ من ناقابل به پیشگاه توست.
خدا کند که اگر قرار بر آمدن شماست قرار بر آدم شدن ما هم باشد.

کوتاه گفته های آیت الله بهجت در باره امام زمان
* قلبها از ایمان و نور معرفت خشکیده است. قلب آباد به ایمان و یاد خدا پیدا کنید، تا برای شما امضا کنیم که امام زمان (عج) آن جا هست!
* چه قدر بگوییم که حضرت صاحب (عج) در دل هر شیعه ای یک مسجد دارد!
* خدا می داند در دفتر امام زمان (عج) جزو چه کسانی هستیم! کسی که اعمال بندگان در هر هفته دو روز (روز دوشنبه و پنجشنبه) به او عرضه می شود. همین قدر می دانیم که آن طوری که باید باشیم، نیستیم!
* آیا می شود رئیس و مولای ما حضرت ولیّ عصر (عج) محزون باشد، و ما خوشحال باشیم؟! او در اثر ابتلای دوستان، گریان باشد و ما خندان و خوشحال باشیم و در عین حال، خود را تابع آن حضرت بدانیم؟!
* اگر اهل ایمان، پناهگاه حقیقی خود را بشناسند و به آن پناه ببرند، آیا امکان دارد که از آن ناحیه، مورد عنایت واقع نشوند؟!
* با این که به ما نه وحی می شود نه الهام، به آن واسطه ای که به او وحی و الهام می شود توجه نمی کنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاری ها - اعمّ از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی - می توان به آن واسطه فیض؛ حضرت حجّت (علیه السلام)، رجوع کرد.
* راه خلاص از گرفتاری ها، منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ عصر (عج)؛ نه دعای همیشگی و لقلقه زبان... بلکه دعای با خلوص و صدق نیّت و همراه با توبه.