سلام.خدا جون سحر ها دلم هواي گريه مي كونه.آخه نه مكه را ديده ،نه بقيع ،نه مدينه، نه كربلا،نه....خداوندا تو خود گفتي كه در قلب شكسته خانه داري،شكسته قلب من جانا به عهد خود وفا كن. سحرها دلم هواي اين ميكنه كه مثل بارون ببارم تا شايد خدا با ديدن دريا شدن اشك ها زودتر بيارتش.آن سفر كرده كه صد ،نه ،هزاران قافله دل همره اوست.نمي دونم.اما از تمام وجود مي خوام كه دلم همراه امام غايبم باشد.با تمام وجود مي گويم هر كجا هست خدايا تو زودتر برسانش و به سلامت دارش.كاش كه اين فاصله را كم كني.خدايا تو را به بي بي دو عالم قسمت مي دهم دگر اين دوري بس است.خدايا حتي اگر به برزخ آتش نشسته ام ،مهدي بيايد.مهدي با ظهورش شاد باشد.بعدش هم خدا مدينه مدينه مدينه....كربلا ديدن ارباب و... خدايا گريه ها امانم را بريده اند.

خدا....دوستت دارم خدا.الهم عجل لوليك الفرج