به نام خالق يوسف زهرا(س)

آن را كه بوي عنبر زلف تو آرزوست

چون عود گو بر آتش سودا بسوز و ساز

دلم كه مي گيرد با تو حرف مي زنم و اين تنها چيزي است كه ديگران نمي توانند مانعي براي آن باشنددرست مثل فكرها و دغدغه هايم سيل اشك ها در درياچه گرفتاري هايم و هيچكس نمي تواند اين ها را از من بگيرد امروز هم كه دلم گرفته و خسته است هواي تو را كرده است شايد اگر تو نبودي كه اين حرف ها را براي تو بگويم هيچ وقت راه نجاتي از اين قفس زندگي را نميافتم به اين اشك هاي بي صدا قسم كه بدون خيال سبز ظهورت ، خواب به چشم هاي خسته ام نمي آيد . شبانگاهان همه در خيال تو به سر مي برم كه كي و كجا به ملاقات حضور سبز تو نائل مي شوم

باور كن! باور كن! كه بدون تو هيچ ستاره اي در آسمان غريب من نمي درخشد

اي ماه من... اي ماه من... بيا ... بيا... بيا...

در انتظار فرج...