به نام نور
سلام صباح عزيزم.
اميد آنكه دلت نوراني ...
ببخش ، اگه دلت شكست. ببخش اگه صداي من آنچنان كه بايد بود ،نبود
ولي دوست ندارم الان كه آخرين مطلبي رو كه با اسم صبا در وبلاگ مي نويسم به ناراحتي تو منجر بشه
ما خودمان مي دانستيم كه همه اينها شوخي بود ولي گويا بعضي ها از نوشته هاي ما برداشت ديگه اي كردند(اونا هم حق دارن با اين نوشته ها اينجوري فكر ...)
پس دوست دارم اين يك ترم باقيمانده رو در كنار همديگه خوبتر باشيم تا حداقل بقيه در مورد ما فكري...
از خداي منان سلامتي تو را در تمام دوران زندگيت خواهانم...
(از مدير وبلاگ هم به خاطر اين موضوع عذر خواهي مي كنم و همچنين از وبلاگ بيچاره كه مرتب بايد از مديرش خواهش كنه كه به روزش كنه در ضمن اميدوارم كه اين آغاز با پاياني خوب منجر شود تا فاطمه الزهرا از ما راضي شود...در رابطه با برنامه ترم ديگر...)
به اميد فرج آقامون صاحب الزمان(ع)...
به اميد روزهاي خوب و خوبتر...
و به اميد يه سفر ديگه تو جمكران با همديگه..
يابن الحسن!در خيمه ي تنهايي تو چه مي گذرد كه آن را به باغ و صحرا نمي فروشي و در شهر ما نمي افرازي؟