دلیل غربتشان،اهلِ خاک بودن ماست
نه بی ‌مزار‌شدن ها،نه بی پلاکی ها
به آسمان که رسیدندروبه ماگفتند:
زمین چقدرحقیراست،آی خاکی‌ها!
سلام.اونقدر بغض گلوم را گرفته بود که احساس میکردم دارم خفه میشم.یاد همه ی دوستام افتادم تا ببینم ناراحتیم را با کدومشون تقصیم کنم اما از خودشون بیشتر گله دارم،از همشون.دلیل هم دارم.خیلی بی...حتی یکیشون هم....نمیدونم چی بگم.همیشه میگن با بقیه اون طور رفتار کن که دوست داری باهات رفتار کنن، اما نمیدونم چرا دوستام در قبال من...واقعا نمیدونم...اما دوست اصلی و همیشگیم مثل همیشه آرومم میکنه،وقتی سر سجاده دوست و تاج سرم ،خدای خودم چند تا قطره اشک ریختم اونوقت بود که مثل همیشه آروم شدم و به قول مولایم امام علی:کسانی که با من بدی کردند به من گذشت را آموختند،آنان که از من انتقاد سازنده میکنند راه و رسم زندگی را به من آموختند،(از همین جا از همه ی کسانی که از نوشته هام،کارهام و کلیپ هام انتقاد میکنند ممنون چون باعث رشد و ترقی ام می شوند)،آنان که به من بی اعتنایی می کنند صبر و بردباری را به من آموختند و آنان که دوستی میکنند محبت و وفاداری به من آموختند.اما چند روزیه که دست دلم به هیچ کاری نمیاد،ا یک طرف تعطیل شدن اعزام به حج و سفرهای زیارتی اما همیشه دور بودن به معنای فراموش کردن نیست گاهی فرصتی است برای دلتنگ شدن،خدایا مصلحت زمان و مکان را دانی پس مددی کن تا نصیبم شود دیدار کعبه ات، از طرف دیگه...چیزی دیدم که هنوز که هنوزه با اینکه بیست،سی نفر بهم گفتند نمی خوام باور کنم،شاید چون تازه فهمیدم که چقدر ما شیعه ها کوتاهی میکنیم.یک هفته قبل در یه مکان عمومی به نظر خودم یک پسر بچه ده دوازده ساله دیدم ،هر کس هم ازم سوال کرد همین را گفتم اما اونها بهم گفتند که اون یک دختر شانزده سالست.هنوز باورم نمیشه.روزی بیست دفعه میگفتم باور کنید اون پسر بود اما حقیقت چیز دیگه ایه.اول خدا را شکر کردم که در اطرافیان من از این جور آدم ها نیست اما دلم اونقدر چلونده شد که این یک هفته بیچارم کرده. یاد احادیثی که خونده بودم افتادم.در آخرالزمان دخترها به شکل پسر و پسر ها به شکل دختر ظاهر می شوند.و اینکه از علائم ظهور تنها علائم حتمی آن مانده است.کاش تلخی حقیقت کوتاهی به شیرینی وصل با اشتیاق تبدیل شود.کاش شرمنده ی مادرمان تاج سرمان حضرت فاطمه نشویم.شرمنده السلطان اباالحسن.بعضی وقت ها باور نکردن ساده ترین راه.اما نه بهترین راه.از اینکه بگیم کاش به دوران بعد انقلاب برگردیم،اشتباه ،چون این برگشت به عقب مثل دنده عقب رفتن تو سرازیری،پرشیب و خطرناک.اما باید دوباره یواش یواش فرمان عقلمون را صاف کنیم به دریا بزنیم و یا علی.باید این قله رسیدن به خدا را آرام و با توکل فتح بکنیم.ببخشید اگر یه خورده درد دلش زیاد بود.الان هم درباره ی بهترین ماه سال می خوام بگم.رمضان.خودمون را برای اومدنش آماده کنیم.
 کاش در این رمضان لایق دیدار شویم     سحری با نظر لطف تو بیدار شویم
 کاش منت گذاری به سرم مهدی جان     تا که همسفره تو لحظه افطار  شویم
در رمضان مومنان با (یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام) به مهمانی خداوند دعوت شده اند، و این مهمانی ویژگی هایی دارد: 1.میزبان، خداوند است و مهمانان را شخصا دعوت کرده است. 2)وسیله ی پذیرایی،شب قدر، نزول قرآن، فرود آمدن فرشتگان، استجابت دعا، لطافت روح، و دوری از دوزخ است. 3)زمان پذیرایی ماه رمضان است که به گفته و روایات ،اول آن رحمت، وسط آن مغفرت و آخر آن پاداش است. 4)چگونگی پذیرایی،شب قدر به گونه ای است که در آن نیاز یک سال مهمان تامین میشود و زمین با نزول فرشتگان در شب قدر مزین می گردد. 5)غذای این ماه، غذای روح است که برای رشد معنوی لازم است،نه غذای جسم.لطف غذای این مهمانی،آیات قرآن است که تلاوت یک آیه ی آن در ماه رمضان،همچون تلاوت قرآن در ماه های دیگر است.این مهمانی، هیچ گونه همخوانی و شباهتی با مهمانی های دنیوی ندارد.خداوند عالم و خالق،میزبان انسان های جاهل و فانی می شود و می گوید:(من دعایتان را مستجاب میکنم و برای هر نفسی که در ماه رمضان می کشید ،پاداش تسبیحی عطا می کنم.
شرمنده ی مولا علی