|
چهارشنبه 87 آبان 22 , ساعت 3:54 عصر
امروز توی نظرات یه شعر زیبا بود با اجازه صاحب نظر می زارمش روی وبلاک
کاروان رفت و من سوخته دل جا ماندم
آه کز ناقه بیفتادم و تنها ماندم
همرهان بی خبر از من بگذشتند و دریغ
من وحست زده در ظلمت صحرا ماندم
در پی قافله بسیار دویدم اما
پایم از خار زرَه ماند و من از پا ماندم
کودکی خسته و شب تیره و این دشت مخوف
چه کنم رو به که آرم که ز ره وا ماندم
نوشته شده توسط حامیدر | نظرات دیگران [ نظر]
|
