اون روز دلم پر بود از درد ، درد گناه ، گناهی که گریبانم را می فشرد ، دیگر دستانم خالی بود، یک امید داشتم آن هم امید به خدایی که هیچ وقت آبرویم را نریخت . رفتم  داخل  آن فضا ، فضایی که هر کس بهر امیدی آمده بود با بیچارگی دستانم را بالا بردم گفتم خدایا میدونم بد بودم می دونم بیمعرفت بودم اما خدا سرمایه ام، دار و ندارم همانست که از چشمانم فرو میریزد خدایا من هیچ ندارم تنها اینو میخوام که امشب گریه کنم ،گریه.... چه شبی بود  چه شد ، خدایا کمکم کن که دوبار شرمنده نشم

یا رب ( الهی من لی غیرک)