|
دوشنبه 89 بهمن 4 , ساعت 9:23 صبح
امواج خسته ی دریای یک نبرد
حالا نشست کرده به حال و هوای سرد
مدی که با هزار ماه نشد
جزری کشیده سرخ،با نگاه سرخ درد
با حجم یک تناقض و ابرام می ستود
موجی به ساحل دریا لباس طرد
افتاده از رمق حماسه ی احساس ها ولی
احساس نام مرا آیا صدا نکرد؟
دریا دروغ بود و دروغ بود نغمه ها؟
آیا فقط به هیاهوی غبار و گرد؟
انگار با کف امواج می رود
قلب من و صدف و انوار سرخ و زرد
(از طرف دوستم ....)
نوشته شده توسط دریا | نظرات دیگران [ نظر]
|
