به نام حضرت دوست

چقدر بد است که ايدئولوژي انسان دستخوش تغيير شود
آنوئقت است که آدم همه اش خودش را محکوم ميکند به ندانم کاري،به شکست به هر فکر منفي و مخرب
مخصوصا اگر اين ايده را خيلي دوست بدارد و دل کندن کار ساده اي نباشد
چقدر گناه دارد چنين آدمي وقتي اينقدر تنهاست
و فقط خودش مي ماند و يک سيل اندوه
و يک تفکر خالص که همه ميگويند باورش ندارند
شايد تا ابد به فکرش مقيد بماند
زير دانه هاي درشت برف در يک جاده که فقط براي خودش باشد.