گاهي سکوت ميکني چون اينقدر رنجيدي که نميخواي حرفي بزني گاهي سکوت ميکني چون واقعا حرفي براي گفتن نداري سکوت گاهي يک اعتراضه و گاهي هم انتظار اما بيشتر وقتها سکوت برا اينه که هيچ کلمه اي نميتواند غمي که تو وجودت داري توصيف کنه و اين يعني همون حس تنهايي...!

ياد روزاي خوب بخير، با ديدن اين وبلاگ ياد روزاي خوب مي افتم و خاطرات اون روزا برام مرور ميشه اما حيف که اونقدر دنيا مارو مشغول خودش کرده که حتي سراغي از خودمون نميتونيم بگيريم چه برسد به از کربلا جه خبر.....

اميدوارم همگي در حال سپري کردن لحظات خوش زندگيتون باشيد.

سلام

يادش بخير وقتي شهدا رو آوردن يکي از بچه ها گفت شايد بهروز صبوري باشه و ما با حس دوگانه ترديد و اميد بهش نگاه کرديم و حالا بعد چهار سال...

افسوس که ديگه جاي بهروز صبوري تو دانشگاه خليج فارس خاليه

اين شب ها منو از دعاي خيرتون محروم نکنيد