سلام
چشمانش لحظات زيادي به خانه ي پدر ياش مانده بود مي ديد که خيلي ها ميروند داخل خانه شان خودش حال گريه داشت مدتها ميامد درون خانه گلها را ميديد ياد مادرش که مي افتاد دوست داشت آغوش پدرش را بيابد و گريه کند هنوز تسبيح عزيز مادر را داشت
عطر مادرش از آسمان فرود ميامد دلش تنگ شد کوچه هاي خاکي را طي کرد ملکوتيان را ديد که سلام کردند
مردم او را نميشناختند ولي گه گداري انگار که آشنايي از کنارشان گذشته بر ميگشتند اين طرف وآن طرف را نگاه مي کردند.
عصر بود چشمانش را اشک ميشست .
يک شال سبز را انداخت روي دوشش رفت سمت مسجدش براي نماز و گفت:
يا مادر غريبم ،زهرا.........................؛