خيلي وقته حس ميکنم که خيلي دلم گرفته احساس تنهايي شديدي دارم هيچ کس دور و برم نيست که بتونه درکم کنه هر کسي حرف خودشو منطق هاي خودش رو داره . فکر ميکردم با نوشتن ميتونم يکم آروم بشم اماهر بار که ميومدم بنويسم نميدونستم چي بنويسم ....
اما حالا ميخوام بنويسم ....
دلم از خودم ،از کارام ،از بعضي رفتارام بدم مياد... از طرف خدا يه چيزاي برا خودم ميبينم که اصلا لياقتش رو ندارم نميدونم بايد چيکارکنم سر در گم شدم اومدم با چند نفر صحبت کنم اما از اونجايي که نمتونستم باهاشون راحت باشم بازم موفق نميشدم .
خيلي دلم گرفته از همه چيز از همه جا از همه کس...
دلم هواي ارامش حرم حضرت عباس رو کرده...
ميخواستم اگه بشه از اين به بعد منم توي اين اين کوچه ها باشم و اولين و تنها ترين چاهي باشه که توي اون سر فرو ميبرم