اميدوارم کربلايي بمونيد و حداقل يه فرقي با قبل از نرفتنتون کرده باشيد!

بهترين دعا براي جمع کربلايي هاي نهاد رهبري همين ميتونه باشه ديگه هيچي.

بيعت با دستان تو، بيعت با دستان خداست. دست هايت کجاست، مي خواهم زير باران بکارم آنهارا تا تو از متن خاک سبز شوي، تا ببينم دوباره دريا را مدتي بود بغض گلويم را مي فشرداما نمي شکست اشک چشمانم خشک شده دلم براي آن صحن وسرا تنگ شده و بي قراري مي کند آري دلم براي کربلا تنگ شده، براي حرم حضرت عباس،جايي که حس کردم ديگر روي زمين نيستم جايي که آبي ترين آسمان را داشت. حال ديگر اين دل بهانه اي براي شکستن پيدا کرد و اشک براي جاري شدن،آخر مسافري راهي خاک خون است که اگر لايق باشم نام مرا دوباره در هواي کربلا طنين انداز کند و گله ي اين دل شکسته را با صاحب آن دل ساقي لب تشنگان بازگو کند، که آقاي من در اين دنيا دست ما را از دست خود جدا نکن که غرق گناه مي شويم.و در پايان خدايا نگهدار مسافر هميشگي و غريب ما باش و همچنين مسافر کربلاي ما.

کسي حال من جا مانده را آخر نمي فهمد
کجايند آن سبکبالان ساحل ها.

متن زير را ديشب در قبال بي تابي دلم ،مسافر کربلا برام فرستاد.

دلخوش از آنيم که حج مي رويم،غافل از آنيم که کج مي رويم،کعبه به ديدار خدا ميرويم ،او که همين جاست کجا مي رويم،حج به خدا جز به دل پاک نيست، شستن غم از دل غمناک نيست.دين که به تسبيح و سر و ريش نيست، هر که علي گفت که درويش نيست،صبح به صبح در پي مکر و فريب،شب همه شب گريه و امن يجيب.

و من در جواب
توي نجف روبروي ايوون طلا به امام علي (ع) بگو يتيمانت هنوز تو دنيا منتظرند چرا که ديگه تو دنيا کسي فکر پاک کردن غم از دل غمناک نيست پس به همسرت حضرت زهرا(س) قسمت ميدهم که شادي را به چهره شيعيان ،نه به چهره ي بندگان گنهکار بياور.شايد ديگر فرصتي براي ديدار نباشد.
خداوندا حاجت همه بندگان روسيهت را با کرمت برآورده کن.