سلام، دلم برا اين وبلاگ واقعا تنگ شده بود، نسل واصل كه داره خاك ميخوره اما انگار اينجا هنوز رو پاست. خسته نباشيد.
قطعه گم شده اي از پر پرواز کم استيازده بار شمرديم و يکي باز کم استاين همه آب که جاريست نه اقيانوس استعرق شرم زمين است که سرباز کم است