"به نام دوستم"

سلام اونایی که دلتون به تلنگری بنده تا بشکنه و بغضتون بترکه.
سلام اونایی که فکر می کنین داشتن یه همراز از پیدا کردن هرچیزی تو این زندگی سخت تره... .
نیومدم که نصیحت کنم، نیومدم که بزرگ مآبانه حرف بزنم، نیومدم که از جنس بالایی ها از مهر بگم،
نیومدم که برای غم های دنیا، افسوس توخالی بخورم، اومدم که از حس بودن بگم، از جنس متانت بیندیشم،
اومدم که از جنس عدالت مهربانی رو تعریف کنم، از جنس تلاش غصه ها رو پشت سر بذارم. 
این، آغاز منه، این جا جولانگاه منه، این لحظه، حرف منه و این نوشته... .
دوست دارم نظرتونو بدونم، اندیشه تونو بخونم... نه!
اشتباه نکنین، این جا از جاهایی نیست که بیخودی براتون ادای دلواپسارو دربیارن.
این جا هرچیزی که شما بخواین نقش می بنده... . پس به اندازه ای که برای خودتون اهمیت قائلین،
زمانی رو که برای خوندن این نوشته گذاشتین، مهم بشمرین و خواسته ها و نظراتتون رو مطرح کنین... 

                                                                                                پاییز ارغوانی